محرک شرطی، یکی از ابزارهای اصلی در روانشناسی است که به عنوان یک محرک محرک کننده برای ایجاد یک واکنش در افراد، در نظر گرفته می‌شود. این ابزار، برای افزایش تمایل افراد به انجام یک عمل و یا رفتار خاص، به کار می‌رود.

یک مثال مهم برای محرک شرطی، استفاده از جایزه و تشویق برای انجام یک کار خاص می‌باشد. به عنوان مثال، یک معلم ممکن است برای تشویق دانش‌آموزانش به خواندن کتاب، به آن‌ها اعلام کند که هر دانش‌آموزی که در هفته ۵ کتاب بخواند، می‌تواند ۱۰ دقیقه اضافه‌ی ورزش را در کلاس گرفته و یا برای دانش‌آموزانی که به خوبی در آزمون‌های خود عمل کرده‌اند، جوایزی را در نظر بگیرد.

در این مثال، جایزه یا تشویق، به عنوان محرک شرطی عمل می‌کند. به‌عنوان نتیجه، دانش‌آموزان تمایل بیشتری به خواندن کتاب خواهند داشت و به طور کلی، انگیزه شان برای یادگیری بیشتر، افزایش خواهد یافت.

همچنین، محرک شرطی می‌تواند به عنوان یک ابزار در بهبود رفتارهای اجتماعی نیز استفاده شود. به عنوان مثال، در برخی از کشورها، خطرات رانندگی ناشی از سرعت زیاد، به طور جدی گرفته می‌شود. در این موارد، محرک شرطی می‌تواند برای کاهش سرعت خودروها، به کار گرفته شود. به عنوان مثال، در برخی از شهرها، تابلوهایی با پیغام “اگر سرعت خودرو شما بیشتر از ۶۰ کیلومتر در ساعت باشد، پولی به مبلغ ۱۰۰ دلار پرداخت خواهید کرد” نصب شده‌اند. این محرک شرطی، به عنوان یک محرک ترس، به افراد تحمیل می‌شود تا سرعت خودروهای خود را کاهش دهند.

در نتیجه، محرک شرطی به عنوان یک ابزار موثر در بهبود رفتارها و افزایش تمایلات افراد به انجام کارهای خاص، به کار گرفته می‌شود. با استفاده از این ابزار، می‌توان به طور موثری، رفتارهای افراد را بهبود داد و به افزایش انگیزه و انرژی آن‌ها در برابر یادگیری و تلاش برای بهبود کارهای خود، کمک کرد.