کشف کنید که آگورافوبیا چیست و چگونه به خود یا کسی که در حال مبارزه است کمک کنید.
آگورافوبیا یک موضوع رایج برای بسیاری از مردم است – به ویژه از زمان قرنطینه – اما به ندرت درباره آن صحبت می شود. دکتر Radha Modgil – پزشک عمومی – و کارشناسان بنیاد سلامت روان نگاهی دقیق‌تر به آگورافوبیا، از جمله علائم، علل و بهترین گزینه‌های درمانی در دسترس دارند…
پس از ماه‌ها گذراندن انحصار در خانه‌هایمان، جای تعجب نیست که بسیاری از ما وقتی دوباره وارد دنیای شلوغ و شلوغ می‌شویم، احساس اضطراب می‌کنیم. با این حال، برای افرادی که آگورافوبیا را تجربه می‌کنند، چنین احساساتی زندگی روزمره را تعریف می‌کنند و بسیار فراتر از اضطراب هستند.
آگورافوبیا چیست؟
دکتر مودگیل می‌گوید: «بیشتر مردم آگورافوبیا را فقط ترس از بیرون رفتن می‌دانند، اما می‌تواند بسیار پیچیده‌تر از این باشد».
«همچنین می‌تواند به صورت ترس از قرار گرفتن در موقعیت‌هایی که ممکن است فرار سخت باشد، یا در صورت عدم موفقیت کمک در دسترس باشد، ظاهر شود. فردی که مبتلا به آگورافوبیا است ممکن است نگران چیزهای زیادی باشد، از جمله بازدید از یک مکان شلوغ، سفر با وسایل نقلیه عمومی یا بیرون رفتن از خانه خود.
دکتر Modgil می‌افزاید: تصور می‌شود که آگورافوبیا در زنان شایع‌تر است و در سنین 18 تا 35 سالگی ایجاد می‌شود.
چه چیزی باعث آگورافوبیا می شود؟
دکتر مودگیل توضیح می دهد: «آگورافوبیا اغلب از یک اختلال هراس نشات می گیرد و تخمین زده می شود که از هر 100 نفر دو نفر از چنین شرایطی رنج می برند. با این حال، این به طور خودکار به این معنی نیست که همه افراد مبتلا به اختلال پانیک به آگورافوبیا مبتلا می شوند.
یک محرک رایج برای آگورافوبیا می‌تواند برای مثال، اگر فردی در یک محیط خاص دچار حمله پانیک شود. آنها آنقدر در مورد داشتن یکی دیگر نگران می‌شوند، که به هر قیمتی از آن اجتناب می‌کنند، بنابراین جایی که می‌توانند بروند و کاری که می‌توانند انجام دهند محدود می‌کنند.»
چرا دچار اختلال هراس می شویم؟
ما به طور کامل علت دقیق اختلال پانیک را درک نمی کنیم. با این حال، بسیاری معتقدند که این ترکیبی از عوامل بیولوژیکی و روانی است، از جمله…
عدم تعادل انتقال دهنده عصبی، که پاسخ مبارزه یا فرار شما را فعال می کند.
یک تجربه آسیب زا در دوران کودکی.
یک رویداد استرس زا در زندگی.
سابقه قبلی بیماری روانی
دکتر مودگیل می گوید: «البته آگورافوبیا بدون اختلال هراس نیز امکان پذیر است. “در این موارد اغلب با ترس های مختلف، مانند تحقیر خود در یک رویداد عمومی یا درگیر شدن در یک حادثه، ایجاد می شود.”
علائم آگورافوبیا
دکتر مودگیل توضیح می‌دهد: «علائم و نشانه‌های آگورافوبیا می‌تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. به عنوان مثال، فردی که دچار آگورافوبیا شدید ممکن است نتواند خانه خود را ترک کند، در حالی که فردی که آگورافوبیا خفیف دارد ممکن است بتواند روز به روز بدون مشکل زندگی کند، اما ممکن است در مکان‌های بزرگ یا جمعیت مضطرب شود، و بنابراین به دنبال اجتناب از آنها باشد. ‘
چگونه به خود و دیگران با آگورافوبیا کمک کنید
دکتر مودگیل می‌گوید: «راه‌های زیادی وجود دارد که می‌توانیم به خود یا افرادی که دوستشان داریم که ممکن است با آگورافوبیا دست و پنجه نرم می‌کنند، کمک کنیم». به دلیل پیوند قوی آن، تکنیک‌هایی برای کمک به موقعیت‌های حمله پانیک مکان خوبی برای شروع هستند…
سر جای خود بمانید: اگر یک قسمت از هراس را تجربه می کنید، همان جایی که هستید بمانید و در برابر تمایل به ترک مقاومت کنید.
تمرکز: سعی کنید روی چیزهای فیزیکی تمرکز کنید، مانند زمان سپری شده روی ساعت یا مواردی که در جلوی شما هستند، تا به خود یادآوری کنید که چه چیزی واقعی است.
به آرامی نفس بکشید: اگر خیلی سریع نفس بکشید، احساس وحشت و اضطراب می تواند بدتر شود. سعی کنید روی تنفس آهسته و عمیق تمرکز کنید
با آن نجنگید: سعی کنید آنچه را که در حال رخ دادن است بپذیرید و اجازه دهید مسیر خود را طی کند. به خودتان اجازه دهید تا بفهمید همه چیز درست می شود.
اتخاذ یک سبک زندگی سالم به حفظ تعادل عاطفی شما کمک می کند. ورزش منظم می تواند استرس را کاهش دهد و خلق و خوی شما را بهبود بخشد، در حالی که یک رژیم غذایی سالم می تواند به حفظ سلامت سیستم شما کمک کند. کاهش یا اجتناب از الکل و کافئین نیز ایده خوبی است.
بهترین درمان برای آگورافوبیا چیست؟
اگر برای مقابله با آگورافوبیا خود به تنهایی تلاش می کنید، با پزشک عمومی خود صحبت کنید و کمک بخواهید. آنها احتمالاً یک رویکرد گام به گام را توصیه می کنند که ممکن است به شرح زیر باشد…
کسب اطلاعات بیشتر در مورد وضعیت خود، تغییرات سبک زندگی که می توانید ایجاد کنید و تکنیک های خودیاری برای تسکین علائم.
ثبت نام در یک برنامه خودیاری هدایت شده
بسته به شدت علائم، ثبت نام برای درمان های فشرده تر، مانند درمان شناختی رفتاری (CBT)، یا در نظر گرفتن دارو.
اگر علائم فیزیکی دیگری مانند درد قفسه سینه، تنگی نفس، سرگیجه یا دوره های غش را تجربه کردید، حتماً به پزشک عمومی خود اطلاع دهید.
منبع مقاله
بدون دیدگاه